oesterschelpje
Het water van de Zwarte Polder stroomt in kleine waaierdelta’s
Naar de open zee die donker en duister lang bewaarde geheimen bewaakt
In onwezenlijke stilte raken zacht ruisende golven het vlakgespoelde strand
Diffuus verdwijnt een vage horizon in donkergrijze luchten
Een oesterschelpje zakt trillend weg in het natte zand
Vol verbazing blijf ik staan en zie
Niets beweegt, de tijd staat stil
Voorzichtig graaf ik in het zand en schrik
Ineens is daar de vrees van bange kinderjaren
Angst kruipt in mijn hart
Waar ik altijd bang voor was
Loopt daar ineens langs mijn blote voeten
Du moment neem ik een besluit
Op blote voeten in het wiegende water
Dat is voor mij verleden tijd
Zonder schoentjes ga ik niet meer in de zee
Geplaatst in de categorie: natuur