Zacht begrijpen
Ik wandel door de leegte
en alleen de wolken
zijn mijn gezel
Ver, heel ver
hoor ik een zilveren lach
de stem van de jeugd…
denk ik toch…
of is het verbeelding
misschien…
het smachten
van mijn eigen, stil verlangen…
Zacht raak ik de schors aan
van een oude beuk, eindeloos hoog
die zijn schaduw werpt
over mij en mijn mijmeringen
Wees goed voor mij
schijnt hij te fluisteren
doe mij geen pijn
Mijn bladeren
zullen je beschutting geven
en ik zal je verhalen
over de geheimen van de wind
jij die zoekt
naar een zacht begrijpen
Geplaatst in de categorie: liefde