Hartenkreten

hartenkreet (nr. 25.095):

tot ik je ken

zo graag is het
dat ‘k stil op zachte lippen
rust mijn mond
laat zwijgen daar
wat in de droefheid staat
in ’t avondlijke neigen
alleen met jou

spreek ik als bloem
een vlokje sneeuw
misschien achter een schaduw
vanachter ieder masker
bovendien
jij, ik

in sterven mijn

wee ons de tijd
die nooit te moe
rust in de kronen
ongeteld is nog
uren die in armen
slapen
wat ik ook doe

toch nimmer faalt
wie ik ook ben
in het geluidloze van toon
die jij je steelt
vanuit mijn mond

en ik ga stil
zo stil als ‘k kan
verblijf in jou
tot ik je ken.