Hartenkreten

hartenkreet (nr. 25.252):

de jongen en de dans

Weerloos in zijn waarde
is de jongen in het huis
aan de Parklaan
somtijds aanwezig
meestal in zichzelf gekeerd
schuifelend en hummend zoekt hij
tastend en luisterend zijn weg
als een dwaallichtje
bestaand tussen mensenkinderen
contact een spook in het
duister

Omzichtig raken warme handen
liefdevol de jongen als het
tijd is om te eten of te slapen
luisteren naar muziek een hoogtepunt
zingend en wiegend met Ennya en
Peter en de wolf
de stappen van Peter vooraf gekend
de wolf een spannend moment

Verstandelijk in wisselende sferen
begint de middag met
rust op zijn kamer en
als hij zijn favoriete liedje hoort
“I feel it in my fingers”
vraagt hij ineens zachtjes: dansen?
en ik in stille verwondering
een tastbaar, ontroerend contact
ervaar.
Met dank, voor jou Philippe