Dat het mag rusten voorbij de troost
de tijd verkleurt ons hart
heb je niet alles onder controle
langzaam breken beelden
gesproken woorden
vervagen meer en meer
is voorbij de laatste post
blijft het verleden zwijgen
als ik terug denk aan hoe jij was
het samen lachen, samen huilen
samen waren we sterk
vliegen dagen de tijd voorbij
blijft dit vooralsnog onvolledig
kon je het maar vasthouden
dat het mag rusten voorbij de troost
in gesponnen draden
rusten woorden als stille dauw
waar het verleden zwijgt…
Geplaatst in de categorie: verdriet