Herfstgedachten
Bladeren, rood en groen
Dwarrelen om mijn voeten
Paddestoelen in het plantsoen
Daar waar ze wezen moeten
De natuur weet altijd haar gang te gaan
Daar kunnen wij veel van leren
Het gras groeit, vindt vanzelf haar baan
Dat laat zich niet keren
De vogeltjes gaan niet op cursus
Om hun lied te zingen
Het roodborstje en ook de mus
Ze doen gewoon hun dingen
Het egeltje zwerft 's nachts door de tuin
Slaapt in bij ochtendgloren
Het pruimenboompje wuift met de kruin
Want zo is het geboren
Konden wij elkaar maar laten
Zoals de natuur dat doet
In plaats van al het meten in maten
Van dit is wel en dat is niet goed
De bramen groeien gewoon hier en daar
Geeft niet wat iemand ervan vindt
De slakken hebben overal hun huisje klaar
En gaan hun gangetje over het grind
De enige die niet gewoon zijn ding doet
En zich ver boven iedereen voelt verheven
Is de mens die altijd vanalles maar moet
Zonder zichzelf rust te geven
Rust om te zijn, gewoon er te zijn
In plaats van al die hoge doelen
Steeds maar weer nieuwe zakken, oude wijn
Waarom niet alleen gewoon voelen
We moeten teveel
We leven te weinig
We staan niet genoeg even stil
Pluk nu het moment
Geniet van het leven
Want het is te kort en te pril
Geplaatst in de categorie: natuur