Ik vlucht voor hen
Door dagen, maar vooral door nachten
vlucht ik voor hen
schimmen uit verleden, heden mijn belagers
trachten me te achterhalen
door het wegenlabirinth van eigen geest
bevreesd, klim ik langs bange paden
blindelings tastend, zoekend naar
(ach, laat hij bestaan) die schakelaar,
barrierre tussen licht en duister
hees gefluister overspoelt mij
samen met mijn tranen
maar ik verberg me achter gulle lach...
tevergeefs...vlucht ik voor hen.
Onbarmhartig overmeesterd
staren mijn ogen, weer verloren
tot aan het altoos grauwe ochtendgloren.
Het grauw trekt op, ik stel me teweer
krijs stil, niet meer, 'k herneem mijn kracht
dring hen terug in enge kloven
nauwe krochten
en als het daagt heb ik de strijd beslecht..
ik vecht niet meer, ze zijn gekluisterd
tot dat het duistert, want...
Geplaatst in de categorie: emoties