Lof der zotheid
Altijd kijk ik eerst naar links,
daarna ook altijd naar rechts,
zodoende heb ik mij nooit bezeerd.
Nooit keek ik echt vooruit,
dan ging ik slechts uit van een ver geluid.
Intuitief zocht ik als een blinde mijn weg,
zonder plan of groter doel.
Als ik verdwaalde in het rechtdoor,
ging ik doelgericht linksaf.
Als ik de horizon angstig dichtbij zag komen,
ging ik doelgericht rechtsaf.
Zo dwaal ik doelloos op deze kromme rechte weg,
als een zotte verdwaalde lachende idioot.
Verzwelg mij in al deze rechtlijnige zekerheden,
speel dan soms de joker uit.
Lees ik het 'lof der zotheid' van Desiderius Erasmus,
of iets van een 'alchemistische ziener' uit onze tijd,
denk ik doelbewust toch weer rechts en linksaf...
Geef nu daarvan deze rekenschap.
Dat schoonheid,
begint met kijken,
zonder te denken aan pijnlijk verleden,
zonder dat punt aan die verre horizon,
zonder rechtlijnigheden,
geen oude opgestelde archaische wetten,
geen geschreven bloemrijke dichtregels,
geen verspilde gestilde leeftijden,
geen bazar van onzekerheden,
geen duidelijk links,
geen duidelijk rechts...
maar slechts,
en enkel en alleen,
een weerspiegelend venster,
naar de ziel,
een eeuwige zoektocht,
naar wat het innerlijk,
in helder water weergeeft...
hotmail.comGeplaatst in de categorie: tijd
zotheid
383
Geef je reactie op deze inzending: