krom
Daar in de vuurplaats van steen
schuilt men voor het duister
laat het vuur fikken
zie de mensen lopen
met vage blikken
de mens op weg
naar wie weet wat
laten we wat stralen
door wegen en straten
door regen en wind
alle ouderen
en het kind
blinken en finkelen
laat de bellen
alvast maar luiden
sint pieter en al de bruiden
bruidegom
sla de bladzijde langzaam om
de weg
niet recht
maar zo krom als wat
hoera voor ons
de mens
in het heelal
het gat
waar dat ook is
en was.
Geplaatst in de categorie: tijd