Hartenkreten

hartenkreet (nr. 25.971):

zoeken naar iemand die je begrijpt...

Als niemand je begrijpen wil,
niemand zelfs je ouders niet,
dan lijkt de wereld zo verschrikkelijk kil.
Alleen maar eenzaamheid en verdriet.

Dan wil je niet meer verder gaan,
alles vergeten wat iemand vindt of vond.
Dan wil je eenzaam blijven staan.
Dan wil je dat je niet bestond.

En toch maar alleen weer verder gaan
en niemand iets vertellen.
Je zal je er zelf wel door heenslaan,
je blijft het steeds maar uitstellen.

Maar dan red je het niet meer.
De wereld is te hard voor iemand heel alleen.
Je moet wel opgeven, ook al doet het zeer.
En dan komt alles boven, zelfs de onderste steen.

Je moet met iedereen praten,
met mensen die je niet kent.
Geen moment dat ze je met rust laten.
Geen moment waarop je nog eventjes alleen bent.

Mensen die zeggen: het komt wel weer goed.
Maar ook die mensen begrijpen je niet.
Maar toch wil je verder, het moet.
Ook al heb je nog zoveel verdriet.

Begrijpt iemand nou misschien hoe ik me voel,
of begrijpt nog steeds helemaal niemand wat ik bedoel?