Weg van de kloof

Opgebrand
steek ik er nog één aan
en verstijf want
een peuk met lipstick trekt m’n aandacht
probeer het van me af te zetten, maar...
Een partij hitte komt plotseling uit het niets en
schiet als verlammend door m'n lichaam

Het is best rustig hier, maar
‘k deel de weg met een aantal anderen
die dezelfde kant op gaan als ik
alsof ze me begeleiden
als een groep trekvogels
links en rechts van me
voor en achter me
allemaal anoniem
allemaal onverschillig
maar allemaal de zelfde kant op…

Alleen zij besloot
om een binnenweg terug te nemen
en de afslag te gebruiken
kilometers geleden
en hoe harder ik rijd
hoe sneller de kloof tussen ons groeit
maar het gevoel wordt er niet anders van

Het gevoel alsof de stoel naast me
nog steeds warm is…
Alsof ik haar er nog zie zitten
Ze houdt m’n hand vast en
glimlacht naar me, omdat
…ze van me houdt…

Een lange haar hangt
langs de hoofdsteun,
als een zilveren draad
glimmend in het maanlicht
wiegend op de luchtstroom van de aanjager
De peuk met lipstick trekt weer m’n aandacht
een stille getuige in de asbak
opgebrand

liefde anoniem haico

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 10 stemmen 997