Spanning in de metro
Steun en hulp geven, er altijd voor je zijn.
Spanning in de metro, ruis op de lijn.
Ruggen tegen elkaar, geen gepraat.
Hoofden afgewend, toch volg ik jouw gelaat.
De ondergrondse spiegel toont jouw bezorgde blik.
Onzekerheid, nerveus, jij boos en stil ben ik.
Jouw mooie plaatje lost snel op, nieuw daglicht dient zich aan.
Ik zit hier aan jouw zijde, zo met je lot begaan.
De metro duikt opnieuw, de angst diep ondergronds.
Jouw hoofd triest afgewend, gedachten binnensmonds.
Het ziekenhuis, de wachtkamer, de dokter over tijd.
De gratis koffie smaakt niet, wachten, onzekerheid.
De uitslag staat al vast, maar wij nog ongewis.
De dokter gaat het zeggen, helaas het is weer mis.
Lachend in de metro, je kijkt nu wel naar mij.
Gezichten naar elkaar, de spanning is voorbij.
Negatieve uitslag, weer kanker op het spoor.
Levenskrachtig is de lach, verdriet krijgt geen gehoor.
Jouw ogen seinen liefde, je handen evenzeer.
Mijn Lotte verrijkt mijn leven, iedere keer maar weer.
Zie ook: http://www.lichtpuntjes.com
Schrijver: Pim Paparazzi, 19 december 2008
Geplaatst in de categorie: kinderen