Hartenkreten

hartenkreet (nr. 26.508):

wandelen in de sneeuw

Ik tekende op een bank
Met potlood in de hand
Kwam een hond voorbij
Bleef staan bij mij
De man en vrouw bleven maar gebaren
De hond bleef echter naar me staren
Ik gaf de troost die ik zocht terug
Ik gaf een aai over zijn rug
De man met sneeuwwitte haren onder zijn hoed
- Zag ik dat goed -
Had een bijzonder mooi gezicht
Daarvoor was ik gezwicht
Met glimmende tanden
Zei hij, ik heb ook mooie handen
Echter toen klam en kou
Ze straalde warm
Genoeg voor zijn vrouw
Weg liepen ze arm in arm
Krakend de witte sneeuw in
Dit was nog maar het begin
Elke keer als ik tekende potloodgrijs
Was ik al snel van de wijs
Mijn grijs werd wit op het blad
Het sneeuwde terwijl ik daar zat
Sneeuwvlokken uit de boom
Gewoon, wonderschoon
Schitterend, verlicht door de zon
Waar ik mijn ogen niet afhouden kon
Was een vogel in de sneeuw
Al leek het een eeuw
Voor hij was geland
Op het witte strand
Met lens in de aanslag
Tussen het prikkeldraad door
Op mijn gehoor
Heb ik het plaatje gevangen
Door de kou bevangen
Koud was mijn teen
Meteen ging ik heen
Aan mijn hand een fiets
Langs de geul is dat iets
Met zijn twee
Ik en mijn rugzak gaat altijd mee