Kasteel, Chateau Neubourg te gulpen
De eerste keer,
In de verte,
Wat ik zag …..
Wwauw….waaauw...
Tranen
Zo ontzettend mooi.
Maar nog steeds niet af.
Dichterbij ik stond perplex, dat is maf.
De tranen schoten weer in mijn ogen
Verdriet,
De vreugde teniet.
Gekropen door het prikkeldraad
Mocht eigenlijk niet, maar door de verhalen
Wilde ik niet dralen
En wilde actie.
Dit duurt niet lang
En is van belang,
Dat dit binnen vijf jaar opgeknapt wordt.
Alle ramen zowat aan gort.
Ik droomde van het er doorheen dwalen
Over ridders,
Over de gravin,
Over de kinderen die heel ontspannen,
In werkelijkheid konden dromen…
Van de tijd van de ridders,
Robin Hood.
Het is goed.
Maar de werkelijkheid is hard.
Diegene die het had,
Heeft,
Als hij nog leeft,
Geen puf
En laat het verwaarlozen.
Hoe kon zo'n gigantisch mooi gebouw
Staan in de kou
Door weer en wind verwaarloosfd.
Waardeloos,
Kon ik er maar voor zorgen,
Dat dit gebouw geen ruïne wordt
Maar een gebouw om van te houden
En behouden
Voor het nageslacht.
Heeft iemand daar wel eens over nagedacht!?
Geplaatst in de categorie: actualiteit