Laten gaan
Gelaten laat ik je gelaat gaan
Verdwijnende beelden
Uit mijn geheugen vandaan
Wat we kwijnend deelden
Vervaagt langzaam aan
Als een hartendief in de nacht
Die oordeelde
Dat nu,
Met al je deuren op slot
Hij geen recht heeft van bestaan
Gebogen buig ik voor het oog
Kritische veroordelende blikken
Duale beoordelende dialoog
Verandert in een paar snikken
In ‘n manisch monotone monoloog
Als een droge keel
Die slikte zijn lot
Weg inderdaad
Die ene zin kwam wel in woord
Maar niet in daad aan bod:
“Ik kom eraan”
Verlatend en herstellend vermogen
Gaat in het uur U achterlaten
Inherent gedogen
Wat twijfel en angst
Verhinderden te beogen
Wie was er nu het bangst
Intiem bevlogen
Ook niet ultiem vertrouwd
Met de pot vol voelend goud
Die we benauwd niet durfden te vinden
Ons
Aan het end van onze regenbogen
Niet aan elkaar liet verbinden.
Geplaatst in de categorie: ex-liefde