verdriet
ik ga naar school met een glimlach
ben vrolijk ben normaal
thuis weet niemand
dat tranen op m'n huid glimmen
dat ik huil
totdat ik in slaap val
de volgende dag
gebeurt het nog één keer
niemand weet dat ik me schuil houd
bij m'n vrienden kan ik altijd terecht
maar durf ik die uitdaging ook aan?
ben heel veel vrienden
kwijt geraakt
om jongens, drugs en seks
ik wil het mezelf niet aandoen
ik ben het helemaal niet gewend
gisteren hoorde ik weer iemand zeggen
ik heb geen zin in het leven
ik dacht: je hebt gelijk
ik heb helemaal geen kracht meer over
dat doet me pijn!
waarom ga ik niet naar het leven
na de dood?
Geplaatst in de categorie: verdriet