Met liefde bekroond

Zittend bij het raam, ‘k bekijk de oude prenten,
herinneringen, verdrietige gedachten,
flarden van lang vervlogen momenten,
’t brengt een traan, geen onverwachte.

Veel wat eens was en niet meer is,
verbleekt tot stille herinnering,
alleen nog een vergeelde getuigenis,
waar naar ik kijk, in mijmering.

De jaren sloegen littekens, soms diep,
verlies van hen die mij dierbaar waren,
waar ‘k niet mee te koop liep,
’t leven deed pijn bij ‘t klimmen der jaren.

En ook de klappen waar ik niet om vroeg,
wat niet was wat het had kunnen zijn,
het gemis en onrecht dat ‘k in stilte droeg,
’t leven doet dan pijn.

Maar voor ik verzink in stilte en zelfbeklag,
‘k weet het leven heeft mij ook rijk beloond,
meer nog dan verdriet kwam ‘t met een lach,
’t is met vriendschap en liefde bekroond.

Schrijver: Jan A. Jansen, 13 maart 2009

j.jansen-t2dkpnplanet.nl

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 12 stemmen 1.230