De val
het pad dat we volgden leidde ons langzaam,
maar zeker omhoog
steeds steiler en mooier leek het
en ik genoot
de berg was hoog
ik wist dat we de top konden bereiken
met moed en de wil om door te gaan
en ik geloofde
Je bleef staan en keek omhoog
naar de top en ik zag onzekerheid
in je houding, in je ogen
jij twijfelde en ik hoopte
toen liep je weg en verdween
om met een ander
heuvels te bedwingen
ik stond daar,
alleen
Ik viel in de diepste diepte
en huilde en schreeuwde
zo dichtbij de top
hoe eindeloos is dan de val
Aan de voet van de berg
water, oneindig diep door
mijn tranen en ik val nog steeds
er is geen bodem
ik verdrink, m'n lief
Geplaatst in de categorie: verdriet