Hartenkreten

hartenkreet (nr. 27.061):

Heilig geloven

Heilig geloofde ze in alles wat je zei,
heilig, echt waar.
De grond was te vuil waar je liep,
ze maakte hem eerst vuil vrij, echt waar.
Met een korrel zout je opmerkingen nemen,
dat was er niet bij,
alles nam ze voor lief aan.

Je overwerk, je rare telefoontjes
de berichtjes die ze niet hoefde te lezen,
want ze waren niet voor jou,
waren verkeerd verbonden of het was
een verkoper die je afwimpelde
met de woorden, dat het nu niet uitkwam.

Heilig geloofde ze in je onschuld
en zelfs nu, dat ze beter weet,
mensen haar voor gek uitmaken,
omdat ze de grond nog steeds een bezem geeft,
vooraleer je hem betreden mag denkt ze nog
aan de goede dingen,
want je bent niet slecht, toch?

Zij is alleen te goed van vertrouwen
en tja, dat is haar eigen schuld.
Net als heilig geloven
in de goedheid van de mens.

Toch?