Kristalwijze
(voor Hans Plomp)
Hij zwom ver de droomzee in,
zonder om te kijken (of even),hij dook
diep,tot de bodem,zonder omhoog te kijken
(pijlsnel),hij nestelde zich voor lange tijd
bij zoenende zeemeerminnen met jonge,stevige
borsten en felgroene staarten,bij speelse roggen,
krachtige haaien en kalme walvissen in trance,
bij verliefde dolfijnen met pretoogjes en tussen
vrolijke onderwatermeeuwen,bewegende kleuren in
een Atlantis,die van zichzelf is,zuiver zichzelf.
Toen hij terug kwam,nam hij een lach mee,die
niemand van hem kende en de verstarde massa
ontweek hem,zoals men vrolijke kinderen het
zwijgen oplegt,omdat de donkere harten van
oorlogszuchtigen het licht niet kunnen verdragen,
laat staan een verlichte geest als plomp plomp Plomp!
Zijn ziel die vrij is,wijd,de enige echte wandelende
hennepplant,ik spreek van een groot hart in
het helderblauw voorbij Pluto.
Geplaatst in de categorie: literatuur