de verte
Dichte mist als een wollige deken,
beschermende bedekking,
maar de onbekende verte verschuilt zich,
laat zich niet kennen,
verborgen, maar toch aanwezig.
Als een dreiging, onbestemd,
of een onvervulde belofte...
De verste verte,
haar kop naar beneden, haar kont omhoog,
spieren gespannen, loerend,
klaar om onbezorgdheid af te straffen,
om toe te slaan of uit te halen,
om te leven,
even weer,
dat is het streven,
keer op keer.
De mist is opgetrokken en...
de sporen blijven achter.
Zie ook: http://www.demonotiek.nl
Schrijver: bram wanrooij, 28 maart 2009
Geplaatst in de categorie: natuur