Dat bordje 'oncologie'
Ik liep de lange gangen door
een bocht, en blijven lopen
eindeloos lang zo'n ziekenhuis
'k was het liefst weer afgedropen
En opeens zie ik dat bordje
met dat nare woord: oncologie
'k zie overal kale koppies liggen
en mijn zwager in bed drie
Hij ziet ons samen binnenkomen
het woord kanker klinkt in m'n hoofd
ik zou niet huilen gaan vandaag
dat had ik mezelf beloofd
Samen koffiedrinken in de wintertuin
weer dat bordje - oncologie -
'k verman mezelf, pak zijn hand
mijn zwager van bed drie
Nee, er lijkt geen hoop meer
't heeft ook zijn hersenen al aangetast
na twee uur wil ik vluchten
maar iets houdt mij daar vast
We praten en we lachen ook
nemen afscheid, kijk achterom en zie
nog steeds dat rotbord hangen
waarop staat: oncologie.
Zie ook: http://home.deds.nl/~jannyschepenaar/
Schrijver: Moeke
Inzender: Janny, 25 april 2009
Geplaatst in de categorie: ziekte
Mooi geschreven.