voor jou alleen, van mij alleen

Op 11 februari bracht ik je naar de dokter
We dachten met een receptje weg te komen
Een spoedopname was het gevolg
Nu weten we dat je nooit meer gezond thuis zou komen

Ik wilde niet dat je je zorgen maakte,
Ik wilde niet dat je bang was.
Ik wilde je angst niet zien of voelen,
Ik wilde niet dat je ziek was.

Onderzoek na onderzoek
Gelaten maar dapper liet je alles toe
Maar dag na dag werd je lichaam zwakker
Je zei het niet vaak, maar je was zo moe

Ik wilde niet dat je dit alles door moest maken
Ik wilde niet dat je misselijk was.
Ik wilde niet dat je pijn werd gedaan,
Ik wilde niet dat je ziek was.

En bij het gevreesde gesprek met de oncoloog
Was de angst op je gezicht te zien
Toch vroeg je weinig en het enige wat er uit kwam
was: ik word toch niet kaal, misschien?

Ik wilde niet dat je je schaamde,
Ik wilde niet dat je afhankelijk was.
Ik wilde niet dat je niet eten kon,
Ik wilde niet dat je ziek was.

Je onderging de chemo, weer met dapper hart
Wellicht verwachtte je beter te worden
Of wist je wel beter en hield je je groot
Zoals jij dacht dat het , zoals altijd, bij je hoorde

Ik wilde zo graag weer je sterke kant zien,
De onafhankelijke vrouw die al zo lang in mijn leven was,
Je wilskracht en je zin in leven,
Ik accepteerde het niet dat je ziek was! Maar..

Doe nu je ogen maar toe, slaap nu maar door
Je hebt een ongelijke strijd gestreden
Oneerlijk was het op het eind
Te veel heb je geleden

Ik zal je missen, mijn schoonmoeder, voor 37 jaar lang
En van mijn kinderen hun lieve oma,
Rust nu maar uit, wees niet meer bang

ziek schoonmoeder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 24 stemmen 3.235