Zwervend
Doelloos liep ze door de stad
had huis en haard verlaten
haar kleren kwamen uit een voddenzak
en zaten vol met gaten
Een oude tas met wat spulletjes
droeg ze los over haar schouders
haar grootste schat daarin
was een foto van haar ouders
Ze wist dat ze hen pijn had gedaan
fouten gemaakt, deed alles verkeerd
maar nu na maanden gezworven te hebben
had het leven haar heel veel geleerd
En eindelijk na maandenlang zwerven
verlangde ze naar haar ouderlijk huis
ze wist dat dáár van haar gehouden werd
en kwam tot het besef: daar is mijn thuis
Met open armen werd ze weer ontvangen
er werd gehuild, en veel gepraat
want met de liefde van hun ouders
is een kind nog steeds het meest gebaat.
Zie ook: http://home.deds.nl/~jannyschepenaar/
Schrijver: Moeke
Inzender: Janny, 18 mei 2009
Geplaatst in de categorie: individu
geweldig gedicht