Een begrafenis
Bij jou vluchtte de stilte,
Niet meer meer dan een vage herinnering.
De muren waren voor jou
Niet meer dan dingen die je kon afbreken,
Als het je maar dichter bracht
Bij het eiland waarop ik verkeerde.
Je tranen zijn dolken op een wang,
Je lichaam dat een laatste groet brengt,
Je hart dat niet langer naar mij verlangt.
De stilte immer weer,
De muur opgetrokken uit nieuw zeer,
De dag is doods,
Onberoerd,
Terwijl ik denk
Aan wat jij had kunnen zijn
Voor mij..
Geplaatst in de categorie: afscheid