mag ik dan even huilen
als woorden verstommen tot een zucht
als blikken langs me staren naar
iets wat ik niet kan zien
en je me non-verbaal afwijst
mag ik dan van binnen huilen misschien
als je knoeit met je eten
me wegduwt en
van liefkozing niets meer wilt weten
mag ik dan van binnen huilen misschien
je een ander je man noemt
en dreint als een klein kind
volledig in paniek raakt
als je je bril niet meer vindt,
mag ik dan van binnen huilen misschien
als je op de maat van de muziek
met gesloten ogen een dansje doet
en droomt van pa die je zo mist
en zo graag zou willen zien
mag ik dan van binnen huilen misschien
je in pyama op de gang loopt
met een natte luier om
roepende dat je brood moet smeren
voor je kinderen uit school
ben je totaal uit het heden
terug in het verleden
mag ik dan van binnen huilen misschien
als ik dan stil naast je zit
pak je plotseling mijn hand
en geeft daarop een zoen
zie ik heel even de mist optrekken
ben je terug in de tijd
een blik van herkenning
ik jouw kind en jij bent mijn moeder
een glimlach op je lieve gezicht
daar is die nevel weer
en ik weet ik ben je kwijt
dag mevrouw doe je jas aan het is koud
ja hoor mam zal ik doen
en druk op je grijze haren een zoen
en van binnen huil ik
om mijn moeder waar ik zo veel van hou
ze leeft in het heden
maar beleeft het verleden
Geplaatst in de categorie: afscheid