Doodsbrief

Wat heeft het lang geduurd
de uren gestrekt
over verzwegen tekenen
die letters geregen
op wit, onschuldig papier
te lang ernaar getuurd.

Ik wist het niet
tot ik de schaduw
van de zon op
de grond zag
toen de brief
nog steeds op
het aanrecht lag.

Zou over honderd jaar
dezelfde boodschap
erin verinkt staan
of zou het door tijd
en nostalgie
tot stof vergaan?

Ik wilde dat het papier
genadeloos in mijn hand
sneed, zodat elke herinnering
minder pijn deed.

Maar, nu, hier
staar ik naar het
papier, te fel
wit, als de wereld
toen jij mij
je doodsbericht gaf.

Waarom, zou ik
openen, lezen wat ik
wist, als ik je bevroren
gezicht al had
gezien?

Misschien, denk ik dan,
bevestigt wel
dit bericht, kort,
- als jouw leven -
wat ik dacht
toen ik jouw tombe betrad.

doodsbrief

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 1.665