Handen vanuit de hemel.
stilletjes waren de tranen over wangen
van oorlogskinderen die de toekomst
niet zeker waren en vroegen om een hand.
bruine ogen staarden naar de maan
biddend naar de enige die naar ze luistert
misschien-
de donkere huid is grijs van het wachten
op wat hoop van betere harten- ze halen kracht uit
wat zand en de zee die altijd blijft golven
tot het einde blijft golven
voor hen-
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid