Opgelost
Vragende troebele ogen
boven een reeds grijze snuit
de oren gespannen luisterend
vakantie wat nu, hij moet eruit
Veertien jaar gaf hij trouw en liefde
nooit was hem iets te veel of te gek
de kinderen die aan haren trokken
ruw wringen een stok uit zijn bek
Maar nu is hij oud en stram
lopen gaat lang niet meer zo goed
tot last is hij allang bestempeld
besloten wordt, het moet
Op de gladde tafel die geen grip gedoogt
wacht hij gehoorzaam op het verlossende spuitje
het beste voor hen zoals beoogd
Zie ook: http://www.ivangrud.nl/
Schrijver: Ivan Grud, 1 augustus 2009
Geplaatst in de categorie: dieren
goed schrijven.