Hartenkreten

hartenkreet (nr. 28.245):

de Avond

Als aan een rood met goud omrande hemel
de zon langzaam onder gaat
en haast verscholen achter een een wolkje
al een sikkelmaantje staat.
Als in het bos de nacht
zijn eerste rechten claimt
en het daglicht bij de laatste bomen
al haastig afscheid neemt,
als de allerlaatste zonnestralen
over het water zweven,
zo dat de nog steeds schitterende hemel
hier opnieuw lijkt te gaan leven.
Als zo'n fragment van schoonheid
zo maar voor ons wordt uitgestald,
dan is de natuur toch prachtig
als de avond valt.