Hartenkreten

hartenkreet (nr. 28.249):

Op weg naar nu...

In het huis is niks dan leegte
ik zet één stap en dan nog één
en nog één, stap voor stap

ga ik door de ruimte heen
de bodem kraakt, boven mij
hangt een gouden lamp....

Ik herken het hier, maar ben
er niet thuis, ik zit nog in de
toekomst rond te dwalen.

Buiten breekt onweer los,
iets wat ik ken van vroeger,
'k voel me al op m'n gemak.

Nog één stap, nog één stap
denk ik, en dan het heden in.
ik stap een kleine cabine in

en...'flits!' en plots ben ik..
nóg verder van huis! nog
verder het verleden in!

Ik raak half in paniek en
roep: 'hoe kom ik ooit weer
waar ik gestart ben? ik wil

terug, terug naar de plek
waar ik thuishoor, terug
naar het heden, néé, de

toekomst, néé, in ieder
geval: waar ik thuíshoor.'

(ik bonk tegen de muur,
de cabine is intussen ver-

dwenen, daar ben ik lek-
ker mee, daar stá ik dan....)-