Ontwaakt

Een witte nacht in Tiberias
en langzaam glijdt de boot over het water,
dat de kussen van de maan opvangt,
als een droom die nooit herkenbaar wordt.

Dank voor het stillen
van de stormen in mijn hart,
ik was verbrokkeld en vergaan,
naar Tara afgereisd.
Dank voor het wandelen op borsten,
die zacht en warm zijn.
Dank voor het stopzetten
van de woorden in mijn hoofd,
die als een ratelslang tekeer gingen.

Nergens is mijn geheugen meer wit
dan op het Meer van Christus
waar mijn bloed ontgift werd,
met het leven voor ogen
van de Wonderman.

Ontwaakt Christus

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 677