Een eenvoudig leven.
Een heel eenvoudig leven.
Een onopgemerkt leven in een grijze wereld gevuld met pijpestelen.
Een leven zonder schijnwerpers, zonder lampen.
Zonder een discolamp die op mij brandt.
Een leven zonder een fel licht dat mij beschijnt
wil ik en heb ik.
Ik doe helemaal niets.
Misschien moeten de mensen wat keukenzout op mij strooien.
Want dan ga ik dansen of naar de kerk.
Nu ben ik alleen maar een dweil.
Ik heb een aangeboren nederigheid.
Maar in mijn hart heb ik ook de jaloezie
van een groene slang.
Dat is het kinderkruisje.
Daar moet ik mee leven in dit leven.
Waar zal mijn hele eenvoudige leven eindigen?
Misschien op een steriel bed op hoge wielen.
Onder loodzware medische apparaten.
Met een slang en een ijzerdraad
door mijn lies en mijn aders
naar mijn zieke lekkende hartklep toe.
Onder de mondkappen van dokters.
Een apparaatje zal dan in mijn beide boezems en kamers
naai- en verstelwerk doen.
Het lekkende klepje genezen.
De dokters hebben daar jurken van lood aan.
Een rode hoerenlamp brandt boven mij.
Ik zie al mijn schuld,schaamte en schande
aan mij voorbijtrekken.
Daarna lig ik onder de deken
bij de bloemen op de vensterbank.
Geplaatst in de categorie: algemeen