gevoel
Ik weet dat ik geen prater ben
Echt gevoel dat houd ik binnen
En als ik dan naar woorden zoek
Weet ik niet waar ik moet beginnen
Ik probeer het altijd goed te doen
Sta voor alle vrienden klaar
Maar als ik zelf een schouder wil
Voelt dat van anderen toch wel raar
Ik sluit me op in mijn verdriet
Ban allen uit mijn dag
Maar plotseling gaat dan de bel
En komen vrienden die ik mag
Ik snap niet wat mensen in me zien
Wat zo bijzonder is aan mij
Ik ben toch maar heel gewoon
Maar ’t maakt me dankbaar en blij
Geplaatst in de categorie: verdriet