Hartenkreten

hartenkreet (nr. 28.471):

En dan ben je weg

en dan ben je weg
het zand glijdt uit mijn handen
misschien is dit het punt
waar mijn dromen stranden

en dan ben je weg
alles is verloren
al schreeuw ik nog zo hard
niemand wil het horen

en dan ben je weg
in mijn zomer komt geen zon meer op
alleen de herinneringen
waarin ik me verstop

dagenlang lig ik op bed
ik wil niet drinken wil niet eten
ik wil alleen maar slapen
bang om mijn dromen te vergeten

wekenlang ben ik op zoek
maar vinden kan ik niet
al probeer ik nog zo hard
er is geen medicijn tegen verdriet

maandenlang loop ik
in een tunnel zonder licht
mijn twijfels en mijn angsten
verhinderen mijn zicht

jarenlang zal ik je missen
zal ik huilen aan je graf
want iedereen mag weten
hoeveel ik om je gaf