Hartenkreten

hartenkreet (nr. 28.590):

Uit elkaar

Zulke dikke vrienden waren we,
niemand kon er tussenkomen,
de gekste dingen maakten we mee,
ze zagen ons allemaal als één.

Nu is het niet meer één maar twee,
niemand die het ziet,
maar ik zie dat de ander geniet,
mij inruilen voor een ander,
weglopen als ik tegen ze praat,
gemener kan haast niet.

Niemand die het ziet,
maar ik zit vol met verdriet,
mijn onzekerheid wordt erger,
ik word steeds stiller,
voel me buitengesloten,
maar wat doe ik verkeerd?

Mensen zien het niet,
maar ze maken me kapot,
ik kan er niets tegen doen,
praten misschien, maar hoe?
wat moet ik zeggen,
jullie maken me kapot?

Ik wil dit niet meer,
ik wil geen verdriet,
ik wil geen onzekerheid,
het enige wat ik wil is vriendschap,
zoals het vroeger was,
gewoon mezelf kunnen zijn.