Voorbij
Scherven onder jouw voeten
echo van mijn ziel
vreemdeling die mijn emoties bevroor
als ik toch kon ontwaren jouw gezicht
jouw gedachten kon voelen
misschien, heel misschien zou daardoor
mijn verstard hart nog kunnen bloeden
Geen woede geen verdriet geen pijn
geen besef van plaats en tijd
Fragiel als glas,
ligt aan jouw voeten
alles wat ooit van waarde was
Een straal van licht zo broos
valt op jouw vreemd gelaat
en in het halfduister van mijn verstand
zie ik onthutst jou, mijn vijand
Ik zelf ? Of slechts een deel van mij
zo bekend en toch zo vreemd
schreeuwt mijn hart stil als breekt
de glans van mijn ogen en herleeft mijn hart
aan scherven -dood- en toch vol smart
Inzender: Lily Wolfram, 19 september 2009
Geplaatst in de categorie: familie
Wat schuilt achter dit gedicht??
Mooi gedicht. Zou gaarne meer gedichten van de schrijfster tegemoet zien.
De woorden van Kartinie neem ik hierbij over
prachtig stuk