gedicht

Zo ver zijn wij al gekomen,
door al het nare heen gevochten.
Waarschijnlijk niet eens voor elkaar bedoeld.
Onze levens standvast in elkaar gevlochten.

Niet bereid om los te laten,
heeft het lot uiteindelijk toegegeven.
aangepast aan onze harten,
konden wij nu plannen maken voor ons samenleven.

een huisje,samen wakker worden,
Alles wat ik wou.
Rust,liefde en samen delen,
jij met mij,en ik met jou.

Maar nu begin ik me langzaam af te vragen,
had het lot soms gelijk?
Hoe hard we ook werken om rust te creeren,
het er zelfs nooit op lijkt?

Teveel emoties,
misschien wel oud zeer.
Hoe hard ik het ook probeer te negeren,
het is er steeds weer

samen het lot

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 1.287