Vervagen
Zoveel jaren waren ze al samen.
Toen ging hij steeds meer vragen,
zijn gedachten werden vager.
Haar hoorde je nooit klagen,
als ze weer kwamen,
steeds maar weer diezelfde vragen.
Al werd ze wel eens moe,
als hij niet meer wist van wat en hoe.
Met veel liefde heeft ze hem begeleid
en nam ze voor hem alle tijd.
Toch moest ze hem laten gaan,
de zorg werd haar te zwaar.
Hij ging naar een verpleeghuis,
dat werd nu voor altijd zijn thuis.
Elke dag gaat ze naar hem toe,
haar hart vol pijn,als ze hem
zo ziet zitten, zonder enig gevoel.
Haar man, haar maatje, haar vrind,
eens heeft ze hem zo benind.
Nog steeds is er veel liefde,
-maar nu als een moeder-:
voor haar kind.
Zie ook: http://www.zeelandnet.nl/weblog/data/paulah/
Schrijver: Paula Hagenaars, 22 november 2009
Geplaatst in de categorie: liefde
Wat een mooie en gevoelig gedicht heb je geschreven.
Voor velen denk ik een herkenbaar iets!