Bewondering
Voor mijn lieve Vader(12-09-06)
Het leven dat je leidde,
het was geen leven meer.
De beestjes in je lichaam
vraten meer en meer.
Ik zag je pijn, je onmacht,
je ongelijke strijd.
Dat ik niet kon helpen,
dat is wat me spijt.
Toezien tot het einde,
het kwam steeds dichterbij,
Maar ondanks deze ziekte
was je soms nog blij.
Voor alles wat je leven
volmaaktheid had gebracht.
De liefde van je leven
zat bij je dag en nacht.
Als ik je lichaam zag,
zo gekromd van pijn,
dan zat ik stil te bidden,
Heer, laat het over zijn!
Zie ook: http://communities.zeelan...nl/data/gerda/index.php?page=1
Schrijver: Gerda, 22 november 2009
Geplaatst in de categorie: ziekte