inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 29.135):

het monument

De stilte van ons onbezonnen moment,
kon jouw tromgeroffel nooit overstemmen.
De kracht van ons monument,
is dat het altijd in onze gedachten bleef..
Je lachte naar mij toen we het zagen,
ik kromp intussen als een kleuter ineen,
begreep toen al dat je niet lang bij mij kon blijven.

Nu, twintig jaar later, staren wij naar een oogopslag uit het verleden,
een bladzijde gegrift in ons geheugen,
die we toen al verschillend lazen,
want een woord was toen als ons kijken;
onbezonnen, onbegrepen, ingesleten...

Toeval bracht ons ooit samen,
die samenloop van gebeurtenissen dreef ons juist uiteen,
slechts dat monument bleef aangetast overeind staan,
vol met die verzwegen doodstille verhalen.
Als een vat van onsamenhangende geheimen,
fladderde jij ondertussen die wijde wereld in.
Ik wilde en kon je toen echt niet volgen,
verdroeg jouw waarheid niet...

Pas nu, na twintig jaar, begrijp ik je en mogen ze zelfs de restanten van dit monument van mijn part voor de volgende generaties slopen...

Schrijver: j. hengeveld, 25 november 2009


Geplaatst in de categorie: tijd

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 404

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)