Elfenkind

Gisteren meende ik thuis kleine voetstapjes te horen.
Nieuwsgierig keek ik rond
en zag daar heel bedeesd een elfenkind;
het had zijn weg naar huis verloren.

De oogjes vol met tranen
vroeg het angstig en heel zacht:
"Ik zoek een klein warm plekje,
mag ik hier zijn voor de nacht?
Ik ben verdwaald en
heb uren in de regen rondgevlogen.
'k Ben nu zo moe,
wil mijn vleugeltjes wat laten drogen."
Het lijfje was nog trillend van de kou,
haar handjes en voetjes klammig vochtig blauw.

'k Vroeg haar wat dichterbij te komen
zo teer en broos, net als in mijn dromen.
Zo lief, snoezig, schattig, klein
voor mij hoefde ze echt niet bang te zijn.

Kom...kom maar zitten bij de haard,
kom wat dichterbij,
voel je thuis en voel je vrij.
Blijf zo lang als je maar wilt,
vertrouw nu maar op mij.
Mijn huis is ook jouw thuis, 't is ons kasteel,
zo'n veilige warme plek, die 'k gaarne met je deel.
Droog je traantjes maar, lieve kleine elf,
kom maar dichterbij en warm jezelf.
Pak nu even vast mijn hand
dan vlieg je straks, gesterkt, terug naar elfenland.

elfen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 39 stemmen 875