Dromenland

Turend naar de eindeloze verte
waar ik mezelf soms in kan verliezen,
het dromenland
waar de stilte
de rust markeert
en het grenzeloze in het begrensde
de wurggreep van de tijd ommekeert.

Verdwijnend in antroposofisch stilzwijgen,
doezelend, mijmerend
kijkend naar het baldakijn,
bedenkend
hoe de wortels van het Zijn
diep gegrond ineen zijn gevlochten,

hoe ondanks de dorheid, droogte, schraalheid
de kleurrijke woestijnbloem in de zon groeit te pronken,
hoe de woordeloosheid van woordelijke inhoud
in dichterlijke taal kan verstompen,

hoe bedrieglijk de zilte watertraan
op een lachend gezicht,
niet laten weten welke een schade
door mensenstorm en -orkaan
werd aangericht.

Doodgewoon als trotse eik geveld,
zomaar door een zuchtje wind even uitgeteld.
Stil teruggetrokken,
doezelend, mijmerend,
dromerig voelend
de vredigheid van het nachtelijke stilzwijgen.

dromen stilte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 27 stemmen 769