Hartenkreten

hartenkreet (nr. 29.327):

Afscheid van het kind

Hij trilde van verlangen
Zo lang had hij gewacht
Hij kon niet meer
Ze was ten slotte de zijne

Doe je jas uit : zijn stem
klonk schor.
Ze wist dat ze er deze keer
niet onderuit kwam

Krampachtig dacht ze aan
haar geliefde.
Haar gezicht verraadde haar
gevoel niet .

Het kleine meisje zwaaide

Ze onderging haar lot , hij
was immers haar man.
Maar hij kon niets nemen
en haar ook niets geven.

Haar man voelde het : ze was
niet meer rein.
Bovendien wilde ze niet eens
bij hem zijn.

Het kleine meisje zong zacht

Het deed hem pijn..maar zijn
liefde was groot.
Zijn trots stond hem niet in
de weg.

Ze vertrok de volgende dag en
hij wenste haar alle goeds.
Op weg naar haar geliefde nam
ze het besluit…

Ze zou hem niets vertellen , het
zou hem alleen maar bezeren.
Of leugens en geheimen hun
liefde konden beschermen ?

Het kleine meisje verdween.