finale

eindeloos lijkt mijn straat
in gezichten herken ik lichtjes
die vallen als regendruppels tegen mijn raam
er bestaan geen regels voor dit hier
dit bestaan
geen naam kan ons helpen
op weg in een baan
die wetten en instanties begeleiden
langs gangen vol regels
ik tel mijn dromen
nooit meer die tegels
die ik schilder in elke willekeurige kleur
want ik proef en ruik nog steeds
jouw geur
lavendel en verpulpt tot krijt
dit is dichterlijke vrijheid
tot ziens in onze
oneindigheid

Schrijver: marcus neuborg, 27 december 2009

neverending23live.nl

kleur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 379