Hartenkreten

hartenkreet (nr. 29.541):

- Witte stille vlinder -

Witte stille vlinder
jij moet in het donker zijn,
hoor de zwermen vleugelslagen
wou jij schuw, nog kwestbaar zijn?

Blijkt dat als harmonie is neergedaald
als een dreigend wolkendek,
men voort zal gaan
tot het bittere einde van de avond?

De vallei van de hemel opent aarzelend
langzaam haar hemelsluizen
valt als duisternis over laatste dagen,
onder wat gedruppel stapt men
het wijde open veld in
waar ieder zijn eigen universum herbergt.

Vreedvol betrekt de klare hemel,
heerlijke patinagouden wolken drijven
aandachtig feestelijk traag.
Lieve witte stille eeuwige vlinder
wat streel ik jouw gezichtje graag.

Organza lint met knopen en vlinders,
laat het kind nog even liefde voelen.
Fascineer mijn doodgewoon gezicht,
maak de droge ogen aan het wenen
vlinder voor een allerlaatste keer
zuiver ritmisch voelend
op het eeuwige zomerlicht neer.

Stille werkelijk betovernde vlinder
meesterlijk gehuld in wit satijn,
jouw ijskoude vleugels bewegen niet.
Met grillige willekeur
laat de zon vrijheid achter zich
vult het morgen met nooit meer vlinder zijn?

Fladder met je porseleinen huid
zwevend over kleine dagelijkse dingen
voel het gematigde hart onttrekken
altijd intrigerend als de gouden zon
aan het oog, het is bezwaard.