Hartenkreten

hartenkreet (nr. 29.820):

ik wacht op de dag

Ik wacht op de dag,
Dat ik weet dat dit het was,
De merel zou het mij toezingen.

Dan pak ik mijn fiets,
En met een lach,
Zwaai ik naar familie en vrienden,
Die dag is de dag.

De uiterwaarden aan mijn rechterzij,
De wind suist langs mijn oren,
Gedachten vliegen met haar mee.

Ik stop aan het begin van de berg,
Neem de trap omhoog.
Het is alsof de bomen zachtjes troostende woorden fluisteren.

Ik wandel door het park,
Mijn lichaam neemt de geuren in zich op.
In de verte stroomt het water van de rijn.

Ik vind een schaduwrijke plek,
Onder een bloesemboom.

Mijn deken spreid ik uit over de grond,
Ik lig en sluit mijn ogen.
Ik zie een violiste staan,
De klanken van vivaldi.

Een laatste glas wijn,
Ik proost op het leven.
En val in een diepe slaap.