Lente
De wens geeft geboorte aan de gedachte
Kransslagader voor het bloed dat jij laat stromen,
In het zachte weefsel van mijn gemoed
Kans lag nader dat wat moest komen,
Wat we zonder bewustzijn zochten
Onvermijdbaar door ons te ontginnen,
Nooit beginnen mocht
Na worstelen, klungelen
Ons gewroet
Stampend, pompend, elke slag
Slaan we samen het ritme
Dwars door meerdaags spinnenrag
Straalt je afgestofte lach
Je kwam, je zag
Je zit in me
In meer dan al m’n lagen
Na al het bungelen aan je touw
Van onrendabele trouw
Was ’t aantrekkingskracht
Zwaartekracht in kwadraat
Mislukte pogingen tot elkaars ontwenning
Chemie van universele elementen
Die ons bracht daar
Tot meer dan een zelf bedrogen daad
Om verder te gaan dan ontduikende ontkenning
Herkenning van onze ontluikende lente
De wens geeft geboorte, wie had dat verwacht.
Geplaatst in de categorie: liefde