ijspegels aan de zon

een aardse taak trok je beslist niet aan
het liefst was je in de lucht gebleven

ontmoeten is zo zwaar

dat botsen van de blikken
't beklemmen, het verstikken

alleen wanneer mijn handen hoger reiken
dan waar 'k, wanhopig zoekend, jou vermoed
als mijn vermoeide ogen hoger kijken
dan in de richting van jou vlees jou bloed

je zocht de weke plek en prikte sluw
je hebt mijn lichaam al te vaak
maar mijn geest nog nooit gevangen


je warme zoen bevroor ineens op mijn wang
je trachtte zenuwachtig nog iets te zeggen
ik mompelde terloops
ik blijf niet meer lang

je hebt bewezen dat een lezing
lang kan duren
het openluchtspel
heb ik maar bijeen gedicht

terugkeer uit het hooggebergte
vestig ik me nu maar in het dal

geen vluchtstrook meer
langs een autobaan
hoewel, er ook eenzaam bijgelegen
maar nu ze zo gevaarlijk zijn,
die wegen
ervaar ik een zijdelings bestaan
toch als een zegen

buiten schijnt de zon
ik wou maar dat het koud was en jij dan kleumde

zodat ik je nog even warmen kon

en ook nu zul je weer verliezen
omdat je altijd wint



- Jon-jon -

Schrijver: jon-jon, 9 februari 2010

jreinartzhetnet.nl

liefde-haat

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 751