Zee
die winden van verwarring waait
die wolken in je water verdrinkt
die oude wonden open spoelt
verborgen littekens blootlegt
die ankers laat roesten
maden laat vreten in scheepshout
de stille kwetsbaarheid
als zee van werkelijkheid
van de verloren dromen
is zelfs geen spoor
in het zand te vinden
de oude wrakken blijven hinderpalen
toch blijven we je bewonderen
want hier wordt ons ook telkens
nieuw licht gegund
op nu nog onvoldragen dagen
Geplaatst in de categorie: emoties